O nas

Czym jest nasze Duszpasterstwo?

Nasze Duszpasterstwo zrzesza wiernych katolików, którzy pragną budować swoje życie duchowe, rodzinne i społeczne na integralnej wierze katolickiej. Nieprzerwanie bijącym źródłem duchowości katolickiej, i związanej z nią hierarchicznej wizji świata, jest klasyczna liturgia rzymska. Skupia ona w sobie bez mała dwa tysiące lat rozwoju wiary i cywilizacji katolickiej oraz jest najpiękniejszą rzeczą po tej stronie nieba, na którą patrzyło przez wieki zachodnie chrześcijaństwo.

Czego uczy nasze Duszpasterstwo?

Duszpasterstwo uczy rozumieć, jaki jest Boży plan względem każdego człowieka i społeczeństwa. Ponieważ nie istnieje katolicyzm odizolowany od świata zewnętrznego, zatem tutaj można poznać jego misję cywilizacyjną, a w naszym konkretnym przypadku jego wspaniały polski rys połączony z wielką kulturą i wspaniałą historią.

Duszpasterstwo uczy hierarchicznej wizji świata, jego sakralnego wymiaru. Źródłem tego jest Królowanie Chrystusa, od którego pochodzi wszelka władza na niebie i na ziemi. Przywracamy zatem należną i najwyższą część Bogu oraz stanowi kapłańskiemu, podkreślamy katolickie posłannictwo ojcostwa, ponad to przywracamy mężczyznom i kobietom świadomość ich właściwych obowiązków w chcianej przez Boga chrześcijańskiej wizji świata.

Dla kogo jest Duszpasterstwo?

Duszpasterstwo jest dla wszystkich bez względu na wiek, stan, czy wykształcenie. Wbrew obiegowej opinii nie musisz znać łaciny, ani klasycznej liturgii. Po to jest Duszpasterstwo, abyś wszystko powoli poznał i pokochał. Takie były intencje inicjatorów: nie tylko zaspokojenie swoich potrzeb duchowych, ale otwarcie się na cały Kościół i ukazanie jego bogactwa, jak najszerszej rzeszy wiernych. Staramy się też zawsze zapraszać osoby, które odwróciły się od Boga, a na których Msza Święta w Klasycznym Rycie Rzymskim wywiera niesamowite wrażenie i przyczynia się do ich powrotu na łono Kościoła.

Dlaczego w Duszpasterstwie dominują młode wielodzietne małżeństwa?

W całej Polsce, i na świecie, jest to najbardziej charakterystyczna cecha ruchów Tradycji Katolickiej. Gdy świat pędzi do przodu, życie duchowe rodziny katolickiej trzeba budować na tym co wieczne i trwałe. Rodziny chcą pewnego, sprawdzonego źródła wiary, wychowania i kultury katolickiej dla siebie oraz swoich dzieci. Przywrócenie właściwego porządku w rodzinie szybko owocuje przychylnością Bożą i ilością potomstwa.

Czy to pomysł tylko białostocki?

Ruch tradycji katolickiej rozwija się oddolnie w całej Polsce, ale jeszcze dynamiczniej na całym świecie. Paradoksalnie im większy kryzys Kościoła, upadek kultury i obyczajów, tym silniejsze powstają ośrodki Tradycji Katolickiej. (Zobacz chociażby w dziale „Linki” powiązania do innych miejsc, grup i organizacji katolickich.) Tradycja Katolicka to także cała gama zgromadzeń zakonnych męskich i żeńskich, które opierają swoje reguły i duchowość na niezmienionej liturgii oraz dawnej dyscyplinie.

Jak powstało Duszpasterstwo?

Białostockie środowisko miłośników tradycji kształtowało się przez kilka lat. Nasze zainteresowanie tradycyjną liturgią było budowane zarówno poprzez wspomnienia bliskich, jak i z zaciekawieniem przeglądane stare modlitewniki, czy też katolicką literaturą przedwojenną, które wywierały na nas duże wrażenie. Wielu z nas śpiewało chorał gregoriański już wcześniej, a także uczestniczyło w Mszach tzw. Trydenckich w innych miastach w Polsce, gdzie są one sprawowane. Jednak impulsem dla wielu do zainteresowania się tradycją i liturgią przedsoborową było nauczanie papieża Ojca Świętego Benedykta XVI, który jeszcze jako Kardynał zwracał uwagę na hermeneutykę ciągłości w odniesieniu do reform posoborowych oraz na piękno i wspaniałość katolickiej – rzymskiej liturgii. Zamiłowanie Benedykta XVI do liturgii znalazło swoje odzwierciedlenie w ogłoszonym 7 lipca 2007 roku Motu Proprio Summorum Pontificum, otwierającym szerokie możliwości sprawowania liturgii w dawnych rytach.

W wyrazie wdzięczności Ojcu Świętemu, odczytując w tym znaki czasu, zwróciliśmy się do naszego pasterza JE Arcybiskupa Edwarda Ozorowskiego z prośbą o umożliwienie powrotu Mszy w Klasycznym (Nadzwyczajnym) Rycie Rzymskim do Białegostoku. Ksiądz Arcybiskup wykazał dużo zrozumienia dla naszej inicjatywy wyznaczając księdza dr Mariana Strankowskiego do odprawiania dla nas Mszy. Dzięki temu, 18 kwietnia 2010 roku w Białymstoku w Starym Kościele Farnym, została po raz pierwszy od wielu lat odprawiona Msza Święta w rycie nadzwyczajnym. Kolejne Msze Święte w Starym Kościele Farnym odbywają się co miesiąc (III niedziela miesiąca) o godzinie 13:30.

Zainteresowanie wiernych Mszą przerosło nasze oczekiwania. Stary kościół farny wypełnia się za każdym razem po brzegi. Najważniejsze jest to, że oprócz wiernych, określających się jako grupa miłośników tradycji, we Mszy Świętej bierze udział mnóstwo osób chcących zetknąć się z czymś nowym, nieznanym, tajemniczym czy pięknym.

W roku 2012 zrodził się pomysł aby na potrzeby przyszłego Duszpasterstwa przeznaczyć stary kościół parafialny, a obecnie filialny parafii p.w. św. Andrzej Boboli w Białymstoku. Po rozmowach z księdzem proboszczem Ryszardem Puciłowskim, który uznał że to dobry pomysł, aby przywrócić do służby Bożej nieużywaną świątynię. Udaliśmy się zatem do Arcybiskupa, który wyraził przychylną opinię. Pozostało tylko znaleźć kapłana, który by zechciał prowadzić przyszłe Duszpasterstwo.

Zwróciliśmy się z tą propozycją do ks. Grzegorz Śniadocha z Instytutu Dobrego Pasterza, pochodzącego z sąsiedniej diecezji łomżyńskiej. Zgodził się przyjechać, a po otrzymaniu misji kanonicznej od Arcybiskupa, od października 2012 roku, kieruje Duszpasterstwem. W lutym 2013 roku Duszpasterstwo Tradycji Łacińskiej w Archidiecezji Białostockiej zostało formalnie erygowane i otrzymało własny Statut.